Entgen Luijten was een ‘powervrouw’ avant la lettre. In deze tijd waarin onderwerpen zoals #MeToo, vrouwenquota in directies van bedrijven en glazen plafonds nog steeds actueel zijn, kan zij voor velen een krachtig voorbeeld zijn. Ten onrechte staat Entgen te boek als de laatste in Nederland berechte ‘heks’. Wie zich in haar verhaal verdiept, merkt dat zij veel meer een toonbeeld van zelfbewustzijn, vastberadenheid en onverzettelijkheid is in een door mannen gedomineerde samenleving.

Entgen Luijten werd gevangen gehouden in de kelders van Kasteel Limbricht. Voor haar is op de binnenplaats van het kasteel een standbeeld opgericht. Een standbeeld van deze markante vrouw moet niet alleen de regionale historie levend houden, maar vooral recht doen aan de lessen die de geschiedenis ons leert. In het geval van Entgen Luijten stijgt de betekenis van haar verhaal ver boven de regio uit.

Het verhaal van de heks van Limbricht is in 1990 al door Herman Veugelers opgetekend. In 2021 werd haar verhaal door Susan Smit vanuit een ander perspectief opnieuw verteld. In de kern is het een verhaal van respect voor medemensen, liefde en respect voor de natuur en over de innerlijke kracht van een vrouw die in zichzelf blijft geloven. Ondanks tegenwerking. Ondanks onderdrukking. Ondanks onrechtvaardigheid. Ondanks pijn.